تاریخچه تیم ملی پرتغال در جام جهانی

تیم ملی فوتبال پرتغال یکی از پرآوازه‌ترین تیم‌های اروپاست که با ترکیبی از استعداد، تکنیک و شور فوتبالی، همواره در میادین بین‌المللی حضوری تأثیرگذار داشته است. از درخشش تاریخی اوزه‌بیو در جام جهانی ۱۹۶۶ تا دوران طلایی کریستیانو رونالدو، پرتغال مسیری پرفرازونشیب را در بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبال جهان پیموده است. در ادامه با وب سایت بارسلونا همراه ما باشید. 

تاریخچه تیم ملی پرتغال

طبق جدیدترین اخبار بارسلونا تیم ملی فوتبال پرتغال (Seleção das Quinas) از جمله تیم‌هایی است که تاریخ حضورش در جام جهانی، ترکیبی از لحظات درخشان، ناکامی‌های تلخ و بازسازی‌های نسل‌های فوتبالی گوناگون است.

این کشور که در جنوب غربی اروپا واقع شده و جمعیتی کمتر از بسیاری از قدرت‌های سنتی فوتبال دارد، توانسته با پرورش بازیکنانی استثنایی چون اوزه‌بیو، لوئیز فیگو، روی کاستا، کریستیانو رونالدو، ژوآئو فلیکس و ده‌ها ستاره دیگر، جایگاه خود را در میان قدرت‌های فوتبال جهان تثبیت کند.

تیم ملی پرتغال تاریخچه

پرتغال نخستین‌بار در جام جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان شرکت کرد و با نمایشی فراموش‌نشدنی، نه‌تنها تا مرحله نیمه‌نهایی پیش رفت بلکه با کسب مقام سوم، نگاه تمام جهان را به خود جلب کرد.

از آن دوران طلایی تا سال‌های اخیر که با هدایت مربیان بزرگی چون لوئیس فیلیپه اسکولاری، کارلوس کی‌روش و فرناندو سانتوس همراه بوده، مسیر تیم ملی پرتغال پر از تحول و تجربه بوده است.

هرچند این تیم تاکنون نتوانسته جام جهانی را فتح کند، اما با قهرمانی در یورو ۲۰۱۶ و لیگ ملت‌های اروپا ۲۰۱۹، ثابت کرده که می‌تواند در بزرگ‌ترین صحنه‌ها بدرخشد. این مقاله تلاشی است برای مرور جامع تاریخ حضور پرتغال در جام‌های جهانی، بررسی نسل‌های مختلف بازیکنان، تحلیل سبک بازی و افتخارات این تیم که همواره نمادی از اراده، استعداد و شور فوتبال بوده است.1xbet سایت اصلی دانلود

تیم ملی فوتبال پرتغال

پیش از آنکه پرتغال در سال ۱۹۶۶ برای نخستین‌بار در جام جهانی شرکت کند، فوتبال در این کشور مسیر جالبی را طی کرده بود. فوتبال در پرتغال در اواخر قرن نوزدهم توسط دانشجویان و بازرگانانی که از انگلستان بازمی‌گشتند، وارد شد.

نخستین باشگاه‌های فوتبالی در دهه ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ در شهرهای لیسبون و پورتو شکل گرفتند؛ باشگاه‌هایی مانند اسپورتیگ لیسبون، بنفیکا و پورتو بعدها به ستون‌های اصلی فوتبال این کشور تبدیل شدند.

تیم فوتبال پرتغال

در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، تیم ملی پرتغال گاه در رقابت‌های بین‌المللی حضور پیدا می‌کرد اما هرگز در سطح تیم‌های بزرگ اروپایی قرار نداشت. در واقع، تا پیش از دهه ۱۹۶۰ فوتبال پرتغال بیشتر بر رقابت‌های داخلی متمرکز بود و حضور در عرصه جهانی برای این کشور رویایی دست‌نیافتنی به‌نظر می‌رسید.

اما از اواخر دهه ۵۰ میلادی، ظهور باشگاه بنفیکا لیسبون با ستاره‌ای به نام اوزه‌بیو دا سیلوا فریرا، همه‌چیز را تغییر داد. بنفیکا با قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲، نام فوتبال پرتغال را بر سر زبان‌ها انداخت.

بسیاری از بازیکنان آن تیم، ستون اصلی تیم ملی در جام جهانی ۱۹۶۶ شدند. این موفقیت‌ها پایه‌ای شد برای ورود پرتغال به سطح اول فوتبال جهان.دانلود وان ایکس بت

اولین بازی پرتغال در جام جهانی

جام جهانی ۱۹۶۶ در انگلستان نقطه‌ی عطفی در تاریخ فوتبال پرتغال بود. تیمی که برای نخستین‌بار پا به این رقابت‌ها می‌گذاشت، موفق شد تا مرحله نیمه‌نهایی صعود کند و در پایان مقام سوم را کسب نماید.

مربی تیم در آن زمان اوتو گلوریا (Otto Glória) بود، مربی‌ای برزیلی که انضباط، نظم تاکتیکی و روحیه‌ی جنگندگی را به تیم تزریق کرد. او بازیکنانی چون اوزه‌بیو، ماریو کولونا، تورس، سیماو و آگوستو را در اختیار داشت که از بهترین نسل فوتبال پرتغال محسوب می‌شدند.

پرتغال در جام جهانی 1966

در مرحله گروهی، پرتغال با مجارستان، بلغارستان و برزیل هم‌گروه شد؛ گروهی که بسیاری آن را «گروه مرگ» می‌نامیدند. اما شگفتی رقم خورد پرتغال هر سه بازی خود را با پیروزی پشت سر گذاشت. پیروزی ۳–۱ مقابل برزیل، مدافع عنوان قهرمانی، لحظه‌ای تاریخی بود که نام اوزه‌بیو را جاودانه کرد.

در مرحله یک‌چهارم نهایی، پرتغال با کره شمالی روبه‌رو شد. در آغاز بازی، کره‌ای‌ها با ۳ گل پیش افتادند، اما اوزه‌بیو با نمایش خیره‌کننده‌ای چهار گل زد و پرتغال ۵–۳ پیروز شد. این بازی یکی از بزرگ‌ترین بازگشت‌های تاریخ جام جهانی لقب گرفت.

پرتغال در نیمه نهایی 1966

پرتغال در نیمه‌نهایی مقابل میزبان، انگلستان، با نتیجه ۲–۱ شکست خورد اما در دیدار رده‌بندی با پیروزی بر شوروی، مقام سوم جهان را از آن خود کرد.

اوزه‌بیو با ۹ گل، آقای گل جام جهانی شد و به‌عنوان یکی از اسطوره‌های تاریخ فوتبال شناخته شد. جام ۱۹۶۶ نه‌تنها برای پرتغال، بلکه برای تمام قاره اروپا، نشانه‌ای از ظهور قدرتی نو بود.

دومین بازی پرتغال در جام جهانی

پس از درخشش فراموش‌نشدنی در جام جهانی ۱۹۶۶، پرتغال بیست سال از صحنه‌ی جهانی دور ماند تا اینکه در سال ۱۹۸۶ دوباره به جام جهانی مکزیک راه یافت. تیم با امید زیادی وارد مسابقات شد و شروع خوبی داشت؛ در بازی نخست انگلستان را ۱–۰ شکست داد. اما این پیروزی تداوم نیافت و با شکست برابر لهستان و مراکش، پرتغال در مرحله‌ی گروهی حذف شد.دانلود اپلیکیشن جت بت

پرتغال در جام جهانی 1986

در کنار نتایج ضعیف، بحران داخلی بزرگی نیز گریبان‌گیر تیم بود. بازیکنان به دلیل شرایط ضعیف اقامت و اختلاف بر سر پاداش‌ها دست به اعتراض زدند؛ ماجرایی که به نام «ماجرای سالتیو» (Saltillo Affair) مشهور شد و تمرکز تیم را به‌کلی از بین برد.

به این ترتیب، دومین حضور پرتغال در جام جهانی به‌جای احیای افتخار گذشته، به تجربه‌ای تلخ و پرحاشیه تبدیل شد. این ناکامی نشان داد که استعداد فردی بدون مدیریت حرفه‌ای و نظم تیمی نمی‌تواند موفقیت بین‌المللی به‌دنبال داشته باشد.

غیبت پرتغال در جام جهانی  

پس از موفقیت بزرگ در جام جهانی ۱۹۶۶، فوتبال پرتغال وارد دوره‌ای طولانی از افت و غیبت شد. این تیم به مدت ۳۶ سال تنها یک‌بار در جام جهانی حضور یافت (۱۹۸۶) و در سایر دوره‌ها نتوانست جواز صعود را کسب کند.

دلایل این ناکامی‌ها متنوع بود؛ از مشکلات ساختاری در فدراسیون فوتبال و نبود برنامه‌ریزی حرفه‌ای گرفته تا تحولات سیاسی کشور از جمله «انقلاب میخک» در سال ۱۹۷۴ که فوتبال را نیز تحت تأثیر قرار داد.

در دهه‌های ۷۰ و ۸۰، فوتبال پرتغال بیشتر بر رقابت‌های داخلی متمرکز بود و با وجود حضور باشگاه‌های بزرگی چون بنفیکا، پورتو و اسپورتینگ لیسبون، تیم ملی از هماهنگی لازم برای موفقیت در سطح بین‌المللی برخوردار نبود. تنها در سال ۱۹۸۶ توانست دوباره به جام جهانی برسد که آن‌هم با ناکامی زودهنگام پایان یافت.jetbet90

فوتبال پرتغال در جام جهانی  

در دهه‌ی ۹۰ میلادی، پرتغال شاهد ظهور نسلی درخشان از بازیکنان شد که بعدها به «نسل طلایی» معروف شدند؛ ستارگانی مانند لوئیز فیگو، روی کاستا، پائولو سوزا و نونو گومز که از دل آکادمی‌های مدرن و تیم‌های پایه برخاستند. هرچند این نسل در جام‌های جهانی ۱۹۹۰، ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸ غایب بود، اما پایه‌گذار دورانی تازه در فوتبال پرتغال شد.

در واقع، این سال‌های غیبت، دوران بازسازی زیرساخت‌ها و پرورش استعدادهای جدید بود. نتیجه‌ی این تلاش‌ها در آغاز قرن جدید دیده شد؛ زمانی که پرتغال سرانجام در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن دوباره به صحنه‌ی بزرگ فوتبال جهان بازگشت و دوران تازه‌ای را آغاز کرد.

پرتغال در جام جهانی 2002

پس از سال‌ها غیبت، پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۲ با امیدهای فراوان و ترکیبی از ستارگان نسل طلایی خود به میدان بازگشت.

تیمی متشکل از نام‌های بزرگی چون لوئیز فیگو، روی کاستا، فرناندو کوتو، نونو گومز و پائولو سوزا که در رده ملی و باشگاهی خوش درخشیده بودند، برای بسیاری نماد بازگشت قدرتمند پرتغال به صحنه جهانی به‌شمار می‌رفت. انتظار می‌رفت این تیم بتواند خاطره درخشش دهه‌ی ۶۰ را تکرار کند.

این تیم در گروهی با آمریکا، لهستان و کره جنوبی قرار داشت. پس از شکست غیرمنتظره ۳–۲ مقابل آمریکا در بازی نخست، اگرچه با پیروزی ۴–۰ برابر لهستان امیدها زنده شد، اما باخت ۱–۰ برابر میزبان یعنی کره جنوبی باعث شد پرتغال در همان مرحله گروهی از رقابت‌ها حذف شود. اخراج دو بازیکن کلیدی در آن دیدار، کار را برای تیم سخت‌تر کرد و تمام رؤیاهای هواداران را بر باد داد.معتبر ترین سایت شرط بندی ایران

فوتبال پرتغال در جام جهانی 2002

این حذف زودهنگام شوک بزرگی برای فوتبال پرتغال بود؛ تیمی پر از ستاره، اما بدون انسجام تاکتیکی و تمرکز کافی. بسیاری از کارشناسان معتقد بودند بازیکنان تحت فشار زیاد رسانه‌ای و انتظارات بالا نتوانستند بازی واقعی خود را نشان دهند.

جام ۲۰۰۲ در واقع پایان تلخ نسل طلایی پرتغال در جام جهانی بود و ثابت کرد که داشتن بازیکنان بزرگ به‌تنهایی برای موفقیت کافی نیست؛ ساختار، رهبری و ذهنیت برنده نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارند.

پرتغال در جام جهانی 2006

جام جهانی ۲۰۰۶ در آلمان را می‌توان نقطه‌ی اوج دوباره‌ی فوتبال پرتغال دانست. پس از ناکامی تلخ در سال ۲۰۰۲، این بار تیم با ترکیبی از تجربه و جوانی و با هدایت لوئیس فیلیپه اسکولاری، مربی قهرمان جام جهانی ۲۰۰۲ با برزیل، پا به رقابت‌ها گذاشت.

پرتغال در اختیار نسلی تازه بود که در کنار بازیکنان باتجربه‌ای چون لوئیز فیگو و نونو گومز، ستاره‌هایی جوان مانند کریستیانو رونالدو، دکو، ریکاردو کاروالیو و نونو مانیش را داشت.

پرتغال در مرحله‌ی گروهی با مکزیک، آنگولا و ایران هم‌گروه شد و هر سه بازی خود را با اقتدار پشت سر گذاشت. پیروزی ۲–۰ مقابل ایران و ۲–۱ برابر مکزیک باعث شد این تیم با ۹ امتیاز کامل به مرحله‌ی حذفی صعود کند.

در مرحله‌ی یک‌هشتم نهایی، دیدار پرحادثه مقابل هلند با چهار کارت قرمز (دو برای هر تیم) و ۱۶ کارت زرد به “نبرد نورنبرگ” شهرت یافت؛ پرتغال با تک‌گل نونو مانیش آن بازی را برد و راهی یک‌چهارم نهایی شد.بهترین سایت شرط بندی

فوتبال پرتغال در جام جهانی 2006

در مرحله‌ی بعد، شاگردان اسکولاری با انگلستان روبه‌رو شدند. دیداری پرتنش که در ضربات پنالتی با درخشش دروازه‌بان ریکاردو به سود پرتغال تمام شد.

اما در نیمه‌نهایی، تیم با تک‌گل زیدان از روی نقطه پنالتی مغلوب فرانسه شد و در بازی رده‌بندی نیز برابر آلمان شکست خورد تا در نهایت در رتبه چهارم جهان قرار گیرد.

با وجود نرسیدن به فینال، جام جهانی ۲۰۰۶ برای پرتغال موفقیتی بزرگ بود. این تیم پس از ۴۰ سال بار دیگر در جمع چهار تیم برتر دنیا قرار گرفت و با ارائه‌ی بازی‌های پرشور، تحسین کارشناسان را برانگیخت.

این تورنمنت نقطه‌ی درخشش نسل جدید به رهبری کریستیانو رونالدو بود؛ نسلی که قرار بود در سال‌های آینده چهره‌ی فوتبال پرتغال را دگرگون کند.

پرتغال در جام جهانی 2010

پس از درخشش در جام جهانی ۲۰۰۶، انتظارات از تیم ملی پرتغال بسیار بالا بود. در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، هدایت تیم بر عهده‌ی کارلوس کی‌روش، مربی پرتغالی نام‌آشنا بود که با فلسفه‌ای دفاعی و انضباطی وارد تورنمنت شد.

پرتغال در گروهی دشوار قرار داشت که شامل برزیل، ساحل عاج و کره شمالی بود. با وجود فشار زیاد، تیم عملکردی منظم و منطقی ارائه داد و بدون شکست از گروه خود صعود کرد.

نکته‌ی برجسته‌ی مرحله گروهی، پیروزی تاریخی ۷–۰ مقابل کره شمالی بود که پرگل‌ترین برد پرتغال در تاریخ جام‌های جهانی محسوب می‌شود.

در آن بازی، تیم با هماهنگی کامل و بازی سریع و هجومی، چهره‌ای متفاوت از فوتبال دفاعی معمول خود نشان داد. اما در سایر دیدارها مقابل برزیل و ساحل عاج، تیم محتاط و بسته بازی کرد که باعث شد تنها با یک برد و دو تساوی به مرحله بعد برسد.

تیم ملی پرتغال در جام جهانی 2010

در مرحله‌ی یک‌هشتم نهایی، پرتغال با تیم قدرتمند اسپانیا روبه‌رو شد. اسپانیا در آن دوره یکی از منظم‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال بود و در نهایت قهرمان جام شد. پرتغال با وجود بازی منسجم دفاعی، نتوانست در حمله خطرساز باشد و با تک‌گل داوید ویا (۱–۰) از رقابت‌ها کنار رفت.

نمایش پرتغال در آن جام دو چهره داشت: از یک‌سو دفاعی قدرتمند و تیمی منظم با تنها یک گل خورده در چهار بازی، و از سوی دیگر، ناتوانی در خلق موقعیت‌های تهاجمی و اتکای بیش از حد به حرکات فردی کریستیانو رونالدو.

حذف برابر قهرمان جهان اگرچه تلخ بود، اما اعتبار فوتبال پرتغال را به‌عنوان تیمی سخت‌کوش و منضبط در سطح جهانی تثبیت کرد و نشان داد که این کشور توانسته پس از دهه‌ها فراز و نشیب، به بلوغ تاکتیکی برسد.

پرتغال در جام جهانی 2014

جام جهانی ۲۰۱۴ در برزیل یکی از ناامیدکننده‌ترین دوره‌های تاریخ فوتبال پرتغال بود. تیمی که با حضور کریستیانو رونالدو در اوج دوران باشگاهی‌اش پا به رقابت‌ها گذاشت، نتوانست انتظارات را برآورده کند و خیلی زود از گردونه مسابقات کنار رفت. هدایت تیم در آن زمان بر عهده‌ی پائولو بنتو بود و پرتغال در گروهی بسیار سخت با آلمان، آمریکا و غنا قرار داشت.

پرتغال در جام جهانی برزیل

شروع کار کابوس‌وار بود؛ در نخستین بازی، پرتغال با نتیجه‌ی سنگین ۴–۰ از آلمان شکست خورد. مصدومیت کریستیانو رونالدو، اخراج په‌په و اشتباهات دفاعی متعدد، چهره‌ای ناآماده از تیم نشان دادند.

در بازی دوم برابر آمریکا، پرتغال تا آخرین لحظات از شکست گریزی نداشت، اما پاس دیدنی رونالدو در ثانیه‌های پایانی باعث شد نتیجه ۲–۲ مساوی شود و امیدی هرچند کم برای صعود باقی بماند. در آخرین دیدار برابر غنا، پرتغال با گل رونالدو ۲–۱ پیروز شد، اما به دلیل تفاضل گل کمتر نسبت به آمریکا از صعود به مرحله‌ی بعد بازماند.

تیم ملی پرتغال در جام جهانی 2014

بسیاری از کارشناسان، حذف زودهنگام پرتغال را حاصل آمادگی بدنی پایین بازیکنان، مصدومیت‌های متعدد و ضعف تاکتیکی پائولو بنتو دانستند. رونالدو نیز بعدها اعتراف کرد که در آن جام با مصدومیت زانو بازی کرده و از نظر بدنی آماده نبوده است.

جام ۲۰۱۴ برای پرتغال تنها سه بازی داشت، اما پیامدهای سنگینی به همراه آورد. فدراسیون فوتبال پس از این ناکامی تصمیم گرفت برنامه‌ریزی فنی تیم را تغییر دهد و پایه‌های یک بازسازی تازه را بگذارد.

این تصمیم‌ها در سال‌های بعد نتیجه داد و پرتغال با ساختاری تازه و روحیه‌ای متفاوت وارد دوران جدیدی از فوتبال شد؛ دورانی که نهایتاً به قهرمانی در یورو ۲۰۱۶ منتهی گردید.سایت شرط بندی فوتبال

پرتغال در جام جهانی 2018

پرتغال در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه با عنوان قهرمان اروپا (یورو ۲۰۱۶) پا به رقابت‌ها گذاشت و امید زیادی داشت تا یکی از مدعیان اصلی قهرمانی باشد.

هدایت تیم همچنان بر عهده‌ی فرناندو سانتوس بود و ترکیب تیم ترکیبی از تجربه و جوانی محسوب می‌شد؛ بازیکنانی چون کریستیانو رونالدو، پپه، ژوآئو موتینیو، ویلیام کاروالیو، گونسالو گدس و برناردو سیلوا در ترکیب حضور داشتند.

پرتغال در جام جهانی روسیه

پرتغال در مرحله‌ی گروهی با اسپانیا، ایران و مراکش هم‌گروه شد و در یکی از جذاب‌ترین دیدارهای جام، در بازی نخست برابر اسپانیا به تساوی پرگل ۳–۳ دست یافت.

در آن دیدار، کریستیانو رونالدو هر سه گل پرتغال را به ثمر رساند و با هت‌تریک تاریخی‌اش جهان فوتبال را مسحور کرد. سپس پرتغال با پیروزی ۱–۰ برابر مراکش و تساوی ۱–۱ برابر ایران به‌عنوان تیم دوم گروه، پشت سر اسپانیا، راهی مرحله‌ی حذفی شد.

در مرحله‌ی یک‌هشتم نهایی، پرتغال به مصاف اروگوئه رفت؛ دیداری سخت در برابر خط دفاع منسجم و مهاجمان زهردار. تلاش‌های پرتغال برای عبور از دفاع مستحکم حریف نتیجه نداد و در نهایت با دبل ادینسون کاوانی، اروگوئه ۲–۱ پیروز شد و پرتغال از دور رقابت‌ها کنار رفت. تنها گل پرتغال را پپه به ثمر رساند.

تیم ملی پرتغال در جام جهانی 2018

با وجود حذف زودهنگام، جام جهانی ۲۰۱۸ صحنه‌ی درخشش خیره‌کننده‌ی رونالدو بود که با چهار گل، یکی از بهترین بازیکنان مرحله گروهی لقب گرفت. عملکرد تیم اگرچه نسبت به انتظارات پایین‌تر بود، اما نشان داد پرتغال در مسیر ثبات و تجربه‌اندوزی قرار دارد.

بسیاری از تحلیلگران معتقدند که سانتوس بیش از حد محتاطانه عمل کرد و نتوانست از توان تهاجمی تیم به‌خوبی استفاده کند. با این حال، پرتغال همچنان یکی از قدرت‌های باثبات فوتبال جهان باقی ماند و هسته‌ی اصلی این تیم، پایه‌ی نسل بعدی در جام جهانی بعدی شد.سایت پیش بینی فوتبال

پرتغال در جام جهانی 2022

جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر برای پرتغال، تورنمنتی پر از احساسات متناقض بود؛ ترکیبی از درخشش فردی، جنجال‌های درون‌تیمی و پایانی تلخ برای یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال جهان.

پرتغال با هدایت فرناندو سانتوس و ترکیبی از بازیکنان باتجربه و نسل جدید – از جمله کریستیانو رونالدو، برناردو سیلوا، برونو فرناندز، ژوائو فلیکس، روبن دیاس و گونسالو راموس وارد مسابقات شد.

پرتغال در مرحله‌ی گروهی با غنا، اروگوئه و کره جنوبی هم‌گروه بود و شروعی قدرتمند داشت. در بازی نخست برابر غنا، رونالدو با گلزنی از روی نقطه پنالتی تاریخ‌ساز شد و به اولین بازیکن تاریخ تبدیل شد که در پنج جام جهانی مختلف گل می‌زند.

پرتغال در جام جهانی قطر

پرتغال آن بازی را ۳–۲ برد و سپس با پیروزی ۲–۰ برابر اروگوئه صعودش را قطعی کرد. شکست ۲–۱ در بازی سوم مقابل کره جنوبی تأثیری بر جایگاه تیم نداشت و پرتغال به‌عنوان صدرنشین گروه راهی مرحله‌ی حذفی شد.

اما در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی، همه چیز ناگهان تغییر کرد. پرتغال در دیداری غیرمنتظره با مراکش، شگفتی‌ساز تورنمنت، روبه‌رو شد.

تیم ملی پرتغال در جام جهانی 2022

تیم آفریقایی با گل ان‌نصیری پیش افتاد و پرتغال با وجود تلاش فراوان و ورود رونالدو در نیمه دوم، نتوانست دروازه‌ی حریف را باز کند. شکست ۱–۰ مقابل مراکش به معنای پایان رؤیای قهرمانی و حذف تلخ پرتغال بود.

پس از این شکست، انتقادهای شدیدی از سبک محافظه‌کارانه سانتوس مطرح شد و اختلافات او با رونالدو در رسانه‌ها به تیتر اول تبدیل شد. اندکی بعد، فرناندو سانتوس از سمت خود برکنار شد و جای خود را به روبرتو مارتینز، سرمربی پیشین بلژیک، داد.

عملکرد پرتغال در جام جهانی

تاریخچه تیم ملی پرتغال در جام جهانی

تاریخ تیم ملی پرتغال در جام جهانی، داستانی از فراز و فرود، استعداد و انتظار است. از روزهای طلایی دهه‌ی ۶۰ با درخشش اوزه‌بیو و کسب مقام سوم، تا دوران سکوت و غیبت طولانی در دهه‌های بعد، این تیم مسیر دشواری را پیموده است.

بازگشت دوباره‌ی پرتغال به صحنه جهانی در اوایل قرن بیست‌ویکم، با ظهور نسل طلایی جدید و حضور کریستیانو رونالدو، فوتبال این کشور را از یک تیم پرنوسان به یکی از قدرت‌های باثبات اروپا و جهان تبدیل کرد.

پرتغال در هر دوره، چهره‌ای متفاوت از خود نشان داده است: تیمی پرانرژی و احساسی در ۱۹۶۶، تیمی پرحاشیه در ۱۹۸۶، ناامید اما بااستعداد در ۲۰۰۲، منسجم و جنگنده در ۲۰۰۶، محتاط و منظم در ۲۰۱۰، آسیب‌دیده در ۲۰۱۴، باتجربه در ۲۰۱۸ و در نهایت، تیمی چندنسلی و پرامید در ۲۰۲۲. هر تورنمنت، آینه‌ای از مرحله‌ای تازه در رشد فوتبال این کشور بوده است.

تاریخچه تیم ملی فوتبال پرتغال

با اینکه پرتغال هنوز به افتخار بزرگ قهرمانی در جام جهانی دست نیافته، اما توانسته نام خود را در میان قدرت‌های ماندگار فوتبال جهان تثبیت کند. موفقیت در یورو ۲۰۱۶ و لیگ ملت‌های اروپا ۲۰۱۹ نشان داد این کشور حالا در سطحی از بلوغ قرار دارد که قهرمانی جهانی دیگر رویایی دوردست نیست.

امروز، با حضور نسل جدیدی از استعدادها در کنار تجربه‌ی ستارگان باسابقه، فوتبال پرتغال بیش از هر زمان دیگری آماده است تا به آرزوی دیرینه‌ی خود دست یابد — قهرمانی در جام جهانی. مسیری که از اوزه‌بیو آغاز شد و با رونالدو ادامه یافت، حالا در دستان نسلی تازه قرار دارد؛ نسلی که می‌تواند رؤیای ناتمام ملت پرتغال را به واقعیت تبدیل کند.

⏬مقالات پیشنهادی⏬

سبک فوتبال پرتغال در دنیای امروزشانس قهرمانی پرتغال در جام جهانی ۲۰۲۶ستاره های جوان تیم ملی پرتغال