والنسیا

باشگاه فوتبال والنسیا (به اسپانیایی: Valencia Club de Fútbol) یک باشگاه فوتبال در اسپانیا است که در شهر والنسیا واقع شده است. والنسیا یکی از باشگاه‌های معتبر در اسپانیا و اروپا به شمار می‌رود و موفق به کسب ۶ عنوان قهرمانی در لا لیگا، ۸ قهرمانی در کوپا دل ری، ۲ قهرمانی در سوپر جام اروپا و یک قهرمانی در جام یوفا و همچنین ۲ بار نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده است. والنسیا یکی از اعضای گروه ۱۴ بود که پس از انحلال آن، به اتحادیه باشگاه‌های فوتبال اروپا پیوست.

تاریخچه تأسیس و سال‌های اولیه (۱۹۳۰–۱۹۱۹) این باشگاه در تاریخ ۵ مارس ۱۹۱۹ تأسیس گردید و در ۱۸ مارس ۱۹۱۹ به‌طور رسمی به عنوان یک باشگاه ثبت شد و اُکتاویو آگوستو میلگو دیاس[ج] نخستین رئیس باشگاه والنسیا بود. جالب است که ریاست باشگاه از طریق پرتاب سکه مشخص شد. این باشگاه اولین بازی رسمی خود را در تاریخ ۲۱ مه ۱۹۱۹ در برابر والنسیا خیمناستیکو[چ] انجام داد و با یک گل شکست خورد. در سال ۱۹۲۳، والنسیا به ورزشگاه مستایا منتقل شد. پیش از این و از ۷ دسامبر ۱۹۱۹، باشگاه بازی‌های خانگی‌اش را در زمین الگیروس[ح] برگزار می‌کرد. در اولین بازی در مستایا، والنسیا میزبان کاستیون کاستالیا[خ] بود که با تساوی بدون گل به پایان رسید. روز بعد و در یک بازی دیگر برابر همان حریف، والنسیا با یک گل پیروز شد. والنسیا در سال ۱۹۲۳ قهرمان منطقه شد و برای نخستین بار در تاریخ خود واجد شرایط رقابت در مسابقات جام حذفی کوپا دل ری گردید. غول اسپانیایی (۱۹۶۰–۱۹۳۱) ترکیب والنسیا در سال ۱۹۳۱. جنگ داخلی اسپانیا، والنسیا را به دوره‌ای از سکون کشاند تا اینکه در فینال سال ۱۹۴۱ از کوپا دل ری با غلبه بر اسپانیول، نخستین قهرمانی بزرگ باشگاه ثبت شد. در فصل ۴۲–۱۹۴۱، اولین عنوان قهرمانی لالیگا را کسب کردند، هرچند در آن زمان، قهرمانی در کوپا دل ری نسبت به لیگ معتبرتر بود. باشگاه ثبات خود را حفظ کرد و در فصل ۴۴–۱۹۴۳ و همچنین فصل ۴۷–۱۹۴۶، قهرمان لیگ شد. در دهه ۱۹۵۰، والنسیا نتوانست موفقیت‌های دهه ۱۹۴۰ را تکرار کند، اما به عنوان یک باشگاه رشد کرد. تغییر ساختار مستایا منجر به افزایش ظرفیت تماشاگران به ۴۵۰۰۰ نفر شد. در این زمان، باشگاه تعدادی ستاره اسپانیایی و خارجی در ترکیب داشت. ملی‌پوش اسپانیا، آنتونیو پوچادس و فاس ویلکس، مهاجم هلندی، زینت‌بخش زمین مستایا بودند. فصل ۵۳–۱۹۵۲ با نایب قهرمانی در لالیگا به پایان رسید و فصل بعد با قهرمانی در کوپا دل ری که در آن زمان با عنوان کوپا دل ژنرالیسیمو شناخته می‌شد، همراه بود.