جام جهانی فیفا، بالاترین سطح رقابت‌های فوتبال بین‌المللی است که مردم و ملت‌ها را مانند اتفاقات کمیاب دیگر کنار هم جمع می‌کند و نمایانگر اتحاد و رقابت جهانی در ورزش محبوب فوتبال است. در ادامه با وب سایت بارسلونا همراه ما باشید.
فینال جام جهانی
طبق اخبار بارسلونا هر چهار سال یک بار، جهان گرد هم می‌آید تا شاهد یک ماه پر از مهارت‌های خارق‌العاده، هیجان و شور فوتبال، و رقابت‌های نفس‌گیر باشد.
دیدار نهایی، اوج این رویداد جهانی است که غالباً نمایشی جذاب و هیجان‌انگیز ارائه می‌دهد و حتی کسانی که حرفه‌ای نیستند را هم مسحور می‌کند.
در این مقاله، به بررسی و رتبه‌بندی ۱۵ فینال برتر تاریخ جام جهانی خواهیم پرداخت و نگاهی دقیق به هر یک از آنها خواهیم داشت.
بهترین فینال های جام جهانی
15. اروگوئه مقابل آرژانتین – 1930
فهرست ما با اولین فینال تاریخ جام جهانی آغاز می‌شود، مسابقه‌ای که نه تنها نقطه شروع دوران جدیدی در فوتبال بود، بلکه پایه‌های ارتباط ویژه‌ای میان اروگوئه و این رقابت بین‌المللی را بنا نهاد.
در ورزشگاه سنتناریو مونته‌ویدئو، میزبان با شور و اشتیاق بی‌نظیر به مصاف آرژانتین رفت؛ تیمی که به عنوان یکی از قدرتمندترین نمایندگان آمریکای جنوبی شناخته می‌شد.
فینال جام جهانی اروگوئه
آرژانتین بازی را با یک گل زودهنگام آغاز کرد و امیدهای فراوانی در دل هوادارانش ایجاد کرد، اما اروگوئه که از حمایت پرشور جمعیت بهره می‌برد، با اراده‌ای ستودنی و مهارت فنی بی‌نظیر، سه گل به ثمر رساند و در نهایت بازی را ۴-۲ به سود خود به پایان برد.
این پیروزی مقتدرانه و بازگشت هیجان‌انگیز، علاوه بر کسب عنوان قهرمانی در نخستین دوره جام جهانی، جرقه‌ای شد برای عشق و وفاداری بی‌پایان مردم اروگوئه نسبت به این مسابقات، احساسی که تا امروز در قلب فوتبال‌دوستان این کشور زنده و پویاست.
فینال ۱۹۳۰ نه تنها آغازگر قهرمانی‌های جهانی بود، بلکه نمادی از قدرت فوتبال به عنوان پلی برای وحدت ملی و غرور یک ملت کوچک، اما پرتوان، در برابر دنیای فوتبال شد.
فینال های جام جهانی 1962
14. برزیل مقابل چکسلواکی – 1962
دومین قهرمانی پیاپی برزیل در جام جهانی ۱۹۶۲، نمایش درخشانی از مهارت و همبستگی تیمی بود، به‌ویژه با درخشش گارینچا که در غیاب پله بار اصلی حمله را بر دوش داشت.
در این دیدار تاریخی، برزیل موفق شد با نتیجه ۳-۱ چکسلواکی را شکست دهد و بار دیگر جایگاه خود را به عنوان قدرت برتر فوتبال جهان تثبیت کند، حتی در شرایطی که ستاره شماره یک خود را در ترکیب نداشت.
فینال جام جهانی برزیل
13. فرانسه مقابل برزیل – 1998
فینال جام جهانی ۱۹۹۸، علاوه بر بحث‌ها و جنجال‌های پیرامون وضعیت رونالدو، به شب تاریخی و فراموش‌نشدنی فوتبال تبدیل شد.
در این مسابقه، زین‌الدین زیدان با درخشش بی‌نظیر خود دو گل سرنوشت‌ساز با ضربه سر به ثمر رساند و فرانسه موفق شد با نتیجه ۳-۰ بر برزیل، قدرتمندترین تیم تورنمنت را شکست دهد.
این پیروزی نه تنها اولین عنوان قهرمانی جام جهانی را برای فرانسه رقم زد، بلکه به عنوان میزبان، جشن ملی و تاریخی بی‌نظیری برای مردم این کشور ایجاد کرد.
فینال جام جهانی 2014
12. آلمان مقابل آرژانتین – 2014
فینال جام جهانی ۲۰۱۴ در ورزشگاه ماراکانا ریو دوژانیرو، صحنه‌ای بی‌نظیر برای نمایش استقامت، تاکتیک و لحظه‌های تاریخی بود. هر دو تیم با دفاعی منسجم و بازی محتاطانه، گویی در انتظار یک جرقه کوچک بودند تا نتیجه را رقم بزند.
این جرقه با گل تک و معجزه‌آسای ماریو گوتزه، مهاجم جانشین آلمان، در دقیقه ۱۱۳ وقت اضافه به وقوع پیوست.
فینال جام جهانی آلمان آرژانتین
گوتزه که در طول بازی فرصت‌های زیادی نداشت، با حرکتی فنی و استادانه توپ را با سینه کنترل کرده و سپس ضربه‌ای دقیق و آرام به تور دروازه آرژانتین زد؛ گلی که سرنوشت بازی را تغییر داد و جایگاه او را به عنوان قهرمانی جاودانه در تاریخ فوتبال تثبیت کرد.
هرچند گوتزه در طول تورنمنت نمایش‌هایش زیر سایه بزرگان تیم قرار داشت و انتظارات را برآورده نکرده بود، اما همین لحظه درخشان، نام او را برای همیشه در خاطره‌ها ثبت کرد؛ لحظه‌ای که نمادی از قدرت جانشینان در تیم‌های بزرگ شد.
در سوی دیگر، لیونل مسی که پیش از بازی به عنوان امید اصلی آرژانتین مطرح بود، نتوانست در این دیدار نهایی تأثیر چشمگیری داشته باشد و انتظارات هواداران را برآورده کند.
فینال جام جهانی ۲۰۱۴ آلمان آرژانتین
این فینال، باعث شد درخشش لیونل مسی به عنوان «بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال» کمی به تأخیر بیفتد، اما بی‌تردید، او در مسیر تبدیل شدن به اسطوره جهانی فوتبال، گام‌هایی استوار برداشت.
بیش از هر چیز، فینال ۲۰۱۴ نمایشی از بازی تاکتیکی بی‌نظیر و رقابتی نفس‌گیر بود که تنها با یک لحظه جادویی، سرنوشت مسابقه تعیین شد.
این لحظه طلایی، به آلمان اجازه داد تا برای چهارمین بار جام قهرمانی جهان را بالای سر ببرد و خاطره‌ای فراموش‌نشدنی در تاریخ جام جهانی خلق کند.
نمایش هماهنگی تیمی، تمرکز و اجرای تاکتیک‌های دقیق، ارزش این قهرمانی را دوچندان کرد و اهمیت نقش هر بازیکن، حتی جانشین‌ها، را برجسته ساخت. فینال ۲۰۱۴، لحظه‌ای شد که همواره به عنوان نمونه‌ای از فوتبال استراتژیک و تعیین‌کننده در ذهن هواداران جهان باقی خواهد ماند.
فینال جام جهانی آرژانتین آلمان
11 آرژانتین مقابل آلمان – 1990
در تکراری از فینال چهار سال پیش، این بار در رم، دو تیم آلمان غربی و آرژانتین دوباره به مصاف هم رفتند؛ اما در حالی که فینال ۱۹۸۶سرشار از هیجان و حملات چشمگیر بود، دیدار ۱۹۹۰ به یکی از محتاطانه‌ترین، فیزیکی‌ترین و پرحاشیه‌ترین فینال‌های تاریخ جام جهانی تبدیل شد.
این مسابقه با برخوردهای متعدد، خطاهای پیاپی و کارت‌های زرد و قرمز همراه بود؛ جوی سنگین و پرتنش که بیشتر شبیه به یک جنگ روانی بود تا یک نمایش زیبای فوتبالی.
آرژانتین، با تیمی آسیب‌دیده و پر از محرومیت، دیگر آن تیم درخشان ۱۹۸۶ نبود و بیشتر بر دفاع و کنترل بازی تمرکز داشت. مارادونا، کاپیتان تیم، که با مصدومیت و فشار فراوان به میدان آمده بود، بارها مورد خطای شدید قرار گرفت و عملاً نتوانست نقش فعال خود را در جریان بازی ایفا کند.
فینال ۱۹۹۰ نه تنها از نظر تاکتیکی و فیزیکی دشوار بود، بلکه به یادماندنی شد به عنوان نمونه‌ای از رقابت شدید و سخت‌گیرانه در سطح بالاترین مسابقات فوتبال جهان.
فینال جام جهانی 1990
در دقیقه ۸۵، نقطه‌ی عطف بازی رخ داد؛ زمانی که رودی فولر در محوطه جریمه توسط روبرتو سنسینی متوقف شد و داور مکزیکی، ادگاردو کدسال، یک پنالتی جنجالی به سود آلمان اعلام کرد — تصمیمی که اعتراض شدید بازیکنان آرژانتین و اشک‌های مارادونا را به همراه داشت.
آندریاس برهمه با خونسردی توپ را به گوشه دروازه زد تا تنها گل بازی ثبت شود؛ گلی که قفل این دیدار فشرده و پرتنش را باز کرد.
آلمان غربی با این پیروزی، برای سومین بار قهرمان جهان شد و فرانز بکن‌باوئر، کاپیتان قهرمان ۱۹۷۴، این‌بار به‌عنوان مربی جام را بالای سر برد — تنها فردی در تاریخ که هم به‌عنوان بازیکن و هم سرمربی این افتخار را کسب کرده است.
فینال جام جهانی فوتبال 1990
برای آرژانتین، این بازی پایانی تلخ بر یک تورنمنت دشوار بود؛ تیمی که با حداقل منابع تا فینال پیش آمده بود، اما در نهایت برابر سازماندهی، انضباط و صلابت آلمان زانو زد.
اشک‌های مارادونا هنگام نواخته شدن سرود ملی روی سکوی نقره‌ای، تصویری ماندگار از این فینال شد — فینالی که بیشتر به‌خاطر جدال‌های شدید، حاشیه‌ها و فشار روانی به یاد ماند تا زیبایی فوتبال ناب.
فینال جام جهانی برزیل سوئد
10 برزیل مقابل سوئد – 1958
فینال جام جهانی ۱۹۵۸، نقطه آغاز سلطنت برزیل در فوتبال جهانی بود. تیم برزیل، با ترکیبی از استعداد و خلاقیت، در رهبری پله تنها ۱۷ ساله و جوان‌ترین بازیکن فینال تاریخ، موفق شد سوئد میزبان را با نتیجه ۵-۲ شکست دهد.
نمایش پله در این دیدار استثنایی بود؛ او دو گل به ثمر رساند و با استعداد بی‌نظیر خود نشان داد که فوتبال چه جنبه‌ای از هنر و تکنیک دارد.
این عملکرد درخشان، پایه‌ای شد برای مسیر حرفه‌ای پله و تبدیل او به نماد فوتبال برزیل و جهان در سال‌های بعد.
فینال ۱۹۵۸ نه تنها قهرمانی برزیل را رقم زد، بلکه اولین درخشش پله را در صحنه جهانی ثبت کرد و مسیر یک دوران طلایی فوتبال را گشود.
فینال جام جهانی ایتالیا فرانسه
9 ایتالیا مقابل فرانسه – 2006
یکی از به‌یادماندنی‌ترین فینال‌های جام جهانی ۲۰۰۶، جدالی بود که ایتالیا و فرانسه به مصاف هم رفتند پس از تساوی ۱-۱ در ۱۲۰ دقیقه، این ایتالیا بود که با برتری در ضربات پنالتی موفق شد فرانسه را شکست دهد و برای چهارمین بار قهرمان جهان شود.
اما این دیدار فراتر از نتیجه نهایی، به خاطر لحظاتی فراموش‌نشدنی در تاریخ فوتبال جهان ثبت شد.
فرانسه خیلی زود با پنالتی زین‌الدین زیدان پیش افتاد؛ ضربه‌ای با سبک خاص پاننکا که به آرامی وارد دروازه شد و یکی از زیباترین گل‌های فینال‌ها را رقم زد.
فینال جام جهانی 2006
در ادامه، مارکو ماتراتزی با ضربه سری قدرتمند از روی کرنر بازی را به تساوی کشاند و همان دو بازیکن در اواخر وقت‌های اضافه دوباره خبرساز شدند؛ این‌بار نه با فوتبال، بلکه با جنجال زیدان و کارت قرمز او که آخرین بازی ملی‌اش را تحت تأثیر قرار داد.
در دقیقه ۱۱۰، زیدان که آخرین بازی ملی‌اش را تجربه می‌کرد، پس از درگیری لفظی با ماتراتزی، به‌طرز شوکه‌کننده‌ای با ضربه سر به سینه مدافع ایتالیا کوبید و با کارت قرمز مستقیم از زمین اخراج شد.
جام جهانی 2006 ایتالیا فرانسه
صحنه‌ای که زین‌الدین زیدان با سری خم‌شده و قدم‌هایی سنگین از کنار جام قهرمانی عبور می‌کرد، به یکی از ماندگارترین و تلخ‌ترین قاب‌های تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد؛ تصویری که به‌خوبی تضاد میان اوج افتخار و تلخی سقوط را روایت می‌کرد.
در ادامه، مسابقه به ضربات پنالتی کشیده شد. ایتالیایی‌ها با آرامش و اعتماد به نفس مثال‌زدنی، هر چهار ضربه خود را با موفقیت به گل تبدیل کردند. در مقابل، تنها داوید ترزگه بود که بدشانسی آورد و شوت محکم او به تیر افقی برخورد کرد و راهی به دروازه نیافت. همین لحظه سرنوشت بازی را تغییر داد و کفه ترازو را به سود آتزوری سنگین کرد.
فابیو کاناوارو، کاپیتان محکم و رهبر بی‌چون‌وچرای تیم ملی ایتالیا، جام زرین را بالای سر برد و شادی بی‌پایان را به هواداران هدیه داد. این قهرمانی نقطه اوج سالی شد که در آن، خودش نیز با عملکرد خارق‌العاده‌اش موفق به کسب توپ طلا گردید.
فینال جام جهانی فوتبال 2006
فینال ۲۰۰۶ را باید نقطه تلاقی شور، استعداد، جنجال و تراژدی دانست؛ مسابقه‌ای که فراتر از تاکتیک‌ها و سیستم‌های فوتبالی، بیشتر درباره احساسات انسانی و لحظات ناب تاریخ بود.
این دیدار پایانی شد برای یک جام جهانی پرحادثه و در عین حال وداعی تلخ و باشکوه برای زیدان؛ ستاره‌ای که حتی در واپسین لحظه‌های سقوط، همچنان نگاه‌ها را به سوی خود خیره نگه داشت.
فینال جام جهانی 1978
8 آرژانتین مقابل هلند – 1978
فینال جام جهانی ۱۹۷۸ در ورزشگاه مونیومنتال بوینس‌آیرس، صحنه‌ای پرهیجان و تاریخی بود که در آن آرژانتین میزبان با برتری ۳-۱ برابر هلند در وقت‌های اضافه، نخستین قهرمانی خود را در این تورنمنت بزرگ جشن گرفت. فضای استادیوم مملو از شور ملی و فریادهای هواداران بود که تیمشان را به سوی افتخاری بی‌سابقه سوق داد.
قهرمان بی‌رقیب این مسابقه، ماریو کمپس، مهاجم پرشور و بی‌وقفه آرژانتینی بود. او با دو گل سرنوشت‌ساز، نام خود را به‌عنوان چهره اصلی جام ثبت کرد. ابتدا در نیمه نخست دروازه هلند را باز کرد، اما هلندی‌ها با تلاش فراوان در دقایق پایانی به تساوی رسیدند.
در وقت اضافه، کمپس دوباره درخشید و دومین گل خود را به ثمر رساند؛ ضربه‌ای که امیدهای حریف را نابود کرد. دانیل برتونی نیز با سومین گل، پیروزی و قهرمانی را قطعی ساخت.
فینال جام جهانی آرژانتین هلند
این فینال تنها یک بازی نبود، بلکه در فضایی پیچیده از سیاست و جامعه نیز معنا می‌یافت. کشور در آن زمان تحت حکومت نظامی بود و رژیم حاکم تلاش داشت از این موفقیت برای مشروعیت بخشیدن به خود بهره‌برداری کند.
با این‌حال برای مردم عادی، قهرمانی به معنای شور و غروری وصف‌ناشدنی بود. خیابان‌های بوینس‌آیرس پر از پرچم و سرود شد و شادی خالص ملی به اوج رسید.
برای هلند، این دیدار یادآور تلخی بود؛ دومین فینال پیاپی و دومین ناکامی بزرگ. با وجود ارائه‌ی سبک درخشان «توتال فوتبال»، آنها باز هم در آخرین گام شکست خوردند. غیبت یوهان کرایف در تیم محسوس بود، اما نمایش کلی هلندی‌ها همچنان قابل تحسین ماند.
قهرمانی ۱۹۷۸ برای آرژانتین آغازگر فصلی تازه در فوتبال این کشور شد؛ مسیری که بعدها با ظهور اسطوره‌هایی چون مارادونا و مسی، جایگاه جهانی آرژانتین را به سطحی بی‌همتا رساند.
فینال جام جهانی انگلیس آلمان
7 انگلستان مقابل آلمان – 1966
فینال جام جهانی ۱۹۶۶ در ورزشگاه تاریخی ویمبلی لندن برگزار شد؛ شبی که برای همیشه در تاریخ فوتبال انگلستان ماندگار شد. تیم میزبان با حضور بیش از ۹۰ هزار تماشاگر، موفق شد پس از یک جدال پرتنش، با نتیجه ۴-۲ در وقت‌های اضافه آلمان غربی را شکست دهد و تنها قهرمانی تاریخ خود در جام جهانی را جشن بگیرد.
انگلستان با هدایت سر آلف رمزی، ترکیبی منسجم و پرانرژی به میدان فرستاد. آنها توانستند با تمرکز و قدرت بدنی بالا در برابر آلمان سرسخت مقاومت کنند. نقطه اوج بازی، درخشش خیره‌کننده جف هرت بود؛ مهاجمی که با زدن سه گل، نخستین هت‌تریک تاریخ فینال‌های جام جهانی را به نام خود ثبت کرد.
این رکورد تاریخی بیش از نیم قرن دست‌نخورده باقی ماند تا اینکه کیلیان امباپه در فینال ۲۰۲۲ موفق شد آن را تکرار کند. قهرمانی ۱۹۶۶ برای انگلیس نه‌فقط یک پیروزی ورزشی، بلکه لحظه‌ای نمادین از غرور ملی بود که هنوز هم در حافظه فوتبال‌دوستان این کشور زنده است.
فینال جام جهانی فوتبال
بدون تردید جنجالی‌ترین لحظه آن دیدار، گل دوم جف هرت در وقت‌های اضافه بود؛ توپی که پس از برخورد به تیرک افقی به زمین بازگشت و داور پس از مشورت کوتاهی با کمک‌داور، آن را گل اعلام کرد. این صحنه از همان لحظه تا امروز محل بحث و مناقشه کارشناسان و هواداران بوده و به یکی از پرچالش‌ترین قاب‌های تاریخ فوتبال بدل شد.
گل چهارم انگلیس در واپسین ثانیه‌ها زمانی به ثمر رسید که هواداران و حتی عکاسان بدون کنترل وارد چمن شده بودند؛ صحنه‌ای که فضای جشن را به اوج رساند و بی‌درنگ گزارشگر بی‌بی‌سی، کنث وولستن‌هولم، با جمله ماندگار خود «و برخی مردم داخل زمین هستند… فکر می‌کنم این پایان بازی است!» — لحظه قهرمانی را برای همیشه در حافظه جمعی ثبت کرد.
این موفقیت بیش از یک افتخار صرف ورزشی بود؛ قهرمانی ۱۹۶۶ نمادی از یک دهه طلایی برای فوتبال انگلستان بود و تصویری از غرور ملی را برای مردم کشور ساخت.
با وجود تلاش‌های پی‌درپی نسل‌های بعدی و بازیکنان مستعد، آن جام همچنان تنها قهرمانی سه‌شیرها در تاریخ جام جهانی باقی مانده است و همین موضوع، ارزش و حس نوستالژیک آن روز را هر سال پررنگ‌تر می‌کند.
فینال جام جهانی برزیل و ایتالیا
6 برزیل مقابل ایتالیا – 1970
فینال جام جهانی ۱۹۷۰، نمایش بی‌نظیری از فوتبال را ارائه داد؛ جایی که تیم برزیل، که اغلب به عنوان بهترین تیم تاریخ جام جهانی شناخته می‌شود، با ترکیبی از مهارت‌های فردی و هماهنگی تیمی، توانست هنر فوتبال را به اوج برساند.
ستاره‌های درخشان این تیم، شامل پله، جرزینهو، توستائو، ریوولینو و کارلوس آلبرتو بودند که هر یک با تکنیک بی‌نظیر و خلاقیت فردی، نمایش «سامبا» را به یک استاندارد جهانی تبدیل کردند.
در دیدار نهایی مقابل ایتالیا، برزیل با نتیجه ۴-۱ پیروز شد، اما ارزش واقعی این مسابقه فراتر از نتیجه بود؛ این فینال نشان‌دهنده فلسفه فوتبال زیبا، تاکتیک هوشمندانه و بازی گروهی مثال‌زدنی بود که برای همیشه در تاریخ ثبت شد.
فینال جام جهانی فوتبال ایتالیا
گل نخست پله با ضربه سری دقیق و بی‌نظیر، شروعی بود برای یک نمایش تمام‌عیار از فوتبال زیبا.
اما اوج این هنرنمایی در گل چهارم رقم خورد؛ جایی که تیم برزیل با یک سلسله پاس‌های دقیق، هماهنگ و ریتمیک، توپ را از میانه میدان خودی تا محوطه جریمه ایتالیا منتقل کرد و در نهایت پله با یک پاس استادانه، کارلوس آلبرتو را در موقعیتی بی‌نقص قرار داد تا یکی از خاطره‌انگیزترین گل‌های تاریخ جام جهانی به ثمر برسد.
این مسابقه در مکزیکوسیتی برگزار شد و اولین فینالی بود که به صورت زنده از تلویزیون‌های رنگی پخش شد، و برزیل با رنگارنگی و سبک بازی سامبا، شایسته‌ترین قهرمان برای چنین لحظه تاریخی بود.
پله با این قهرمانی، به تنها بازیکنی تبدیل شد که سه بار جام جهانی را بالای سر برد، تصویری که تا همیشه در ذهن فوتبال‌دوستان حک شد.
برزیل ۱۹۷۰ نه تنها فاتح شد، بلکه الگویی شد برای فوتبال زیبا و هنری، و این فینال چیزی فراتر از یک بازی بود؛ اجرای یک شاهکار واقعی فوتبال.
فینال جام جهانی آلمان مجارستان
۵ آلمان مقابل مجارستان – ۱۹۵۴
این دیدار که به «معجزه برن» مشهور شد، یکی از به‌یادماندنی‌ترین فینال‌های تاریخ جام جهانی بود؛ جایی که آلمان غربی با پیروزی ۳-۲ برابر تیم قدرتمند و تقریباً شکست‌ناپذیر مجارستان، شگفتی‌ای تاریخی را رقم زد.
مجارستان، تیمی که چهار سال پیش با نمایش هجومی و بی‌رحمانه‌اش فوتبال جهان را تکان داده بود، تنها هشت دقیقه پس از شروع بازی با دو گل پیش افتاد و به نظر می‌رسید که مسیر قهرمانی برای آنها کاملاً هموار است.
اما آلمان غربی با نمایش تاکتیکی هوشمندانه، روحیه‌ای استثنایی و هماهنگی تیمی مثال‌زدنی، عقب‌ماندگی را جبران کرد. گل‌های فریتس والتر و هلموت ران، به‌ویژه گل پیروزی‌بخش دقیقه ۸۴، نه تنها نتیجه را تغییر داد بلکه یکی از بازگشت‌های هیجان‌انگیز و تاریخی فوتبال را خلق کرد.
این قهرمانی فراتر از موفقیت ورزشی بود؛ نمادی از امید و عزم ملی برای مردمی که هنوز زخم‌های جنگ جهانی دوم را بر تن داشتند و نیازمند یک لحظه غرور و شادی واقعی بودند.
فینال جام جهانی فوتبالی
این فینال که به «معجزه برن» مشهور شد، یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین لحظات تاریخ جام جهانی است؛ جایی که آلمان غربی با نمایش جسورانه و با نتیجه ۳-۲، تیم تقریباً شکست‌ناپذیر مجارستان را مغلوب کرد.
مجارستان که پیش‌تر با قدرت هجومی خود جهان فوتبال را شگفت‌زده کرده بود، در همان هشت دقیقه ابتدایی دو گل زد و به نظر می‌رسید مسیر قهرمانی را کاملاً در دست دارد.
با این حال، آلمان غربی با تاکتیک هوشمندانه، همبستگی تیمی و اراده قوی توانست عقب‌ماندگی را جبران کند و با گل‌های فریتس والتر و هلموت ران، به ویژه گل دقیقه ۸۴، یکی از بازگشت‌های تاریخی فوتبال را رقم زد.
این پیروزی فراتر از موفقیت ورزشی بود و نمادی از امید و اراده ملت آلمان در دوران بازسازی پس از جنگ جهانی دوم محسوب شد.
فینال جام جهانی برزیل اروگوئه
4 برزیل مقابل اروگوئه – 1950
دیدار نهایی مرحله گروهی جام جهانی ۱۹۵۰، که در عمل حکم فینال داشت، به «ماراکانازو» مشهور شد؛ عبارتی که در فرهنگ فوتبال آمریکای جنوبی به معنای “فاجعه ماراکانا” ثبت شده است.
نزدیک به ۲۰۰,۰۰۰ تماشاگر در ورزشگاه ماراکانا حضور داشتند که شاهد یک اتفاق شوکه‌کننده بودند؛ اروگوئه توانست با نتیجه ۲-۱ میزبان پرامید خود، برزیل، را شکست دهد.
برزیل تنها به تساوی نیاز داشت تا نخستین قهرمانی جهان خود را جشن بگیرد، و پس از گل فریاسا در دقیقه ۴۷، شور و شوق خیابانی در ریو آغاز شد.
برزیل فینال جام جهانی
اما اروگوئه، تیمی با روحیه‌ای ستودنی و ساختار تاکتیکی محکم، به تدریج بر بازی مسلط شد. گل تساوی توسط خوان شیافینو در دقیقه ۶۶ به ثمر رسید و سپس آلسیدس گیدجیا با شوتی غیرقابل مهار در دقیقه ۷۹ سکوتی مرگبار در ماراکانا ایجاد کرد؛ سکوتی که هنوز در تاریخ ورزش به‌عنوان یکی از غم‌انگیزترین لحظات جمعی ثبت شده است.
این مسابقه تأثیر فرهنگی، سیاسی و اجتماعی عمیقی بر برزیل گذاشت. رسانه‌ها آن را “شکست ملی” خواندند و حتی تعدادی از هواداران از شدت ناراحتی دچار حمله قلبی شدند.
پیراهن سفید با یقه آبی که تیم ملی برزیل در آن روز پوشیده بود، برای همیشه کنار گذاشته شد و تولد پیراهن زرد معروف مستقیماً از دل این شکست رقم خورد.
ماراکانازو تنها یک باخت فوتبالی نبود، بلکه روایتگر غرور ملی شکست‌خورده بود و از آن زمان تا کنون یکی از نمادین‌ترین مسابقات تاریخ جام جهانی باقی مانده؛ نمایشی تلخ از قدرت فوتبال در به‌گریه انداختن یک ملت.
آلمان فینال جام جهانی
3 آلمان مقابل آرژانتین – 1986
درخشش دیگو مارادونا در طول جام جهانی ۱۹۸۶ کاملاً مشهود بود و نقش او در فینال مقابل آلمان غربی نیز برجسته بود.
اگرچه مارادونا در فینال موفق به گلزنی نشد، تأثیر او در زمین کاملاً مشخص بود و نمونه‌ای واضح از این است که بازیکنان نیازی به گل زدن ندارند تا تأثیر واقعی خود را نشان دهند.
مارادونا آرژانتین را در آن شب به پیروزی ۳-۲ هدایت کرد و کمک کرد تا این تیم دومین قهرمانی جام جهانی خود را کسب کند.
او با پاس کلیدی خود برای گل سوم و تعیین‌کننده خورخه بورچاگا در دقیقه ۸۴، نشان داد که چگونه یک لحظه خلاقیت می‌تواند سرنوشت یک فینال را تغییر دهد.
آرژانتین فینال جام جهانی
این پاس عمقی که تمام خط دفاعی آلمان را در هم شکست، نشانه‌ای از ذهن فوتبالی کم‌نظیر مارادونا بود.
آرژانتین ابتدا با گل‌های براون و والدانو ۲-۰ پیش افتاد، اما آلمان با روحیه همیشگی و توان بازگشت‌پذیری‌اش، در عرض هفت دقیقه بازی را به تساوی رساند. بازگشتی که می‌توانست یکی از تاریخی‌ترین کامبک‌ها باشد، اگر نه آن لحظه جادویی از کاپیتان شماره ۱۰ آرژانتین.
این فینال اوج نمایش رهبری مارادونا بود؛ بازیکنی که نه تنها با مهارت فنی، بلکه با شخصیت کاریزماتیک و الهام‌بخش خود، تیمی نه‌چندان ستاره‌دار را به قله جهان رساند.
عملکرد او در کل تورنمنت، به ویژه بازی مقابل انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی، در زمره افسانه‌های جام جهانی باقی مانده، اما فینال ۱۹۸۶ مهر تأییدی بود بر سالی استثنایی برای مردی که برای همیشه در قلب فوتبال‌دوستان جای گرفت.
فینال جام جهانی 2002
2 برزیل مقابل آلمان – 2002
فینال ۲۰۰۲ بین برزیل و آلمان، اگر در ژوئن ۲۰۲۲ نوشته می‌شد، ممکن بود جایگاه اول را کسب کند، اما واقعیت چنین نیست.
این فینال همه عناصر یک دیدار تاریخی را داشت: رقابت بین دو غول سنتی فوتبال، فضای پرتنش یک بازی سرنوشت‌ساز، و نمایش فردی از درخشش محض.
برای اولین بار در تاریخ جام جهانی، دو تیم پرافتخار اروپا و آمریکای جنوبی در فینال با هم روبه‌رو شدند و نتیجه آن یکی از کلاسیک‌ترین دوئل‌های تاریخ فوتبال بود.
در مرکز این داستان، رونالدو نازاریو قرار داشت؛ مهاجمی که چهار سال پیش در فینال ۱۹۹۸، با نمایشی گنگ و جنجالی، زیر سایه‌ای از ابهام باقی مانده بود.
آلمان برزیل فینال جام جهانی
اما در یوکوهامای ژاپن، او با ذهنی مصمم و فرم فیزیکی بی‌نظیر، به میدان بازگشت و با زدن هر دو گل بازی، داستان بازگشت خود را به زیباترین شکل نوشت.
گل اول، نتیجه جاگیری هوشمندانه و ضربه‌ای تیز پس از برگشت یک شوت مهار نشده بود، و گل دوم، محصول یک همکاری سریع و تمام‌کنندگی کلاس جهانی بود.
در سوی دیگر، الیور کان، دروازه‌بان افسانه‌ای آلمان که تا آن لحظه عملکردی بی‌نقص داشت، برای نخستین بار آسیب‌پذیر شد و اشتباه او در گل اول، نقطه عطف مسابقه بود. کان با وجود دریافت دستکش طلایی، پس از بازی در سکوت و با اشک جایزه را تحویل گرفت.
این فینال نه‌تنها پایان درخشانی برای جام جهانی ۲۰۰۲ بود، بلکه پایانی شاعرانه برای تورنمنتی شد که رونالدو با هشت گل، کفش طلایی را به‌دست آورد و برزیل پنجمین عنوان قهرمانی خود را جشن گرفت.
این دیدار، به‌ویژه به دلیل عنصر «رستگاری» برای رونالدو، در ذهن میلیون‌ها هوادار فوتبال باقی مانده است؛ بازگشتی تمام‌عیار از مردی که زمانی فوتبال را از نو تعریف کرد.
فینال جام جهانی 2022
1 آرژانتین مقابل فرانسه – 2022
رتبه اول به فینال آخرین جام جهانی اختصاص دارد، که بدون شک یکی از بزرگ‌ترین، دراماتیک‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال است.
لیونل مسی، اسطوره آرژانتینی، تیم ملی کشورش را در ورزشگاه لوسیل قطر هدایت کرد و با دو گل حیاتی و یک ضربه پنالتی موفق در ضربات تعیین‌کننده، بالاخره تاج قهرمانی جهان را بر سر گذاشت.
آرژانتین در جریان بازی ابتدا ۲-۰ و سپس ۳-۲ پیش بود، اما فرانسه با درخشش فوق‌العاده کیلین امباپه، که تنها دومین هت‌تریک تاریخ فینال‌های جام جهانی را ثبت کرد، سه‌باره به بازی برگشت و همه‌چیز را به ضربات پنالتی کشاند.
فینال جام جهانی آرژانتین فرانسه
این مسابقه تماماً درباره لیونل مسی بود، که در قطر با آرامش، خونسردی و توانایی خیره‌کننده‌اش، جایگاه خود را به‌عنوان بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال برای بسیاری تثبیت کرد. اما نمی‌توان از امباپه چشم‌پوشی کرد؛ ستاره جوان فرانسوی با سرعت، دقت و ذهنیت رقابتی‌اش، تنهایی تیمش را در بازی زنده نگه داشت.
هیجان بازی، نوسان نتیجه، تقابل دو فوق‌ستاره و فضای احساسی بی‌سابقه آن، این فینال را به اثری کلاسیک در تاریخ فوتبال تبدیل کرد. این مسابقه نه‌تنها نقطه اوج دوران حرفه‌ای مسی، بلکه تجسمی از زیبایی، بی‌رحمی و شگفتی فوتبال در بالاترین سطح ممکن بود.
⏬مقالات پیشنهادی⏬
بهترین مهاجمان جام جهانیرکورد های جام جهانیمیزبانان جام جهانی 2026
چه داستان پرهیجانی از تاریخ فوتبال! ⚽🔥